| Stage week 1 |

Het duurde ff maar dan hedde ook wa... 😜

Maandag 11 Februari hebben we met z'n allen een kennismakingsgesprek gehad bij het verpleeghuis waar we gaan stage lopen. Nadat we kennis hadden gemaakt met de directrice kregen we een rondleiding. Tussen de rondleiding door maakte je al snel kennis met de collega's, die overigens erg enthousiast en vriendelijk waren. Erg leuk om zo ontvangen te worden. Na dit alles gingen we eventjes met z'n allen bij elkaar zitten. In dit gesprek werd het een en al besproken over onze eerste indrukken en verwachtingen. Daarnaast zou er ook meteen een rooster gemaakt moeten worden, omdat de eerste morgen al zouden gaan beginnen. Overigens waren we met z'n 6e met ieder zijn of haar eigen voorkeuren/wensen. Een grote chaos werd het toen dus wel... Uiteindelijk hebben we na veel gepuzzel het gehele rooster van Februari kunnen maken. Na dat het rooster voor Februari was gemaakt hebben Janne en ik voorgesteld, en uiteindelijk ook met de groep besloten dat wij het rooster zouden maken voor Maart en April. Iedereen zou zijn of haar vakantie(s) en voorkeuren/wensen aan ons doorgeven, zodat wij hopelijk een passend rooster voor iedereen zouden kunnen maken. Super fijn dat we zelf onze diensten mogen plannen! Wel moeten er per dag 4 diensten opgelost worden. Dit betekend dat er per dag 2 van ons vrij zouden kunnen zijn. Onze diensten bestaan uit een ochtend- en avond. De ochtend is van 07:00 uur t/m 14:30 uur en de avond is van 14:30 t/m 21:00 uur. Eigenlijk is de avonddienst tot 23:00 uur maar wij kunnen maar tot 21:00 uur stage lopen omdat we anders niet meer naar huis kunnen met de bus. 

Dinsdag 12 Februari:

Deze dag begonnen Janne en ik samen met een ochtenddienst. Om 06:20 uur zouden we bus 23 moeten hebben. Echter kwam deze niet opdagen. Fijn die bussen..., en ook nog eens meteen op je eerste stagedag... Uiteindelijk hadden we de bus van 06:40 uur waardoor we gelukkig nog net op tijd waren. Eenmaal bij binnenkomst werden we super fijn en vriendelijk ontvangen. Beide werden we meegenomen naar de eerste etage voor de ochtendzorg. Janne liep met iemand mee en ik ook. We waren dus allebei apart. Eerder was ons verteld dat er op deze etage mensen slapen die lichamelijke problemen hebben en cognitief vrij stabiel zijn. Tijdens de ochtendzorg heb ik vooral gekeken hoe ze de zorg daar verlenen en heb ik geobserveerd. Vrijwel veel mensen lagen vastgebonden aan bed. Dit vond ik in het begin erg schrikken en best wel heftig om te zien. Ook liggen alle mensen met z'n 2e op een kamer. Als ze dus de ene zorgvrager aan het verzorgen zijn kan de andere zorgvrager gewoon lekker meegenieten. Privacy en schaamte kennen ze daar nauwelijks. Ook viel me op dat de verzorgster daar erg hardhandig en gehaast zijn. De communicatie met de zorgvrager is nauwelijks van belang. Het is vooral snel doorwerken zodat ze snel weer naar de volgende kunnen. Regelmatig hoor je ze schreeuwen VAMOS VAMOS VAMOS! Kortom, kom op schiet eens op... Dan nog de Spaanse taal. Pff wat is dat een dingetje. De collega's vragen regelmatig iets aan je terwijl je er echt helemaal niks van verstaat. Ook alle zorgvragers beginnen tegen je te praten terwijl je ook die echt totaal niet kunt volgen. Super lastig maar ook vervelend dus. Verder hebben ze daar ook niet echt zorgroutes en zorgafspraken die wij in Nederland wel hebben. De een na de ander halen ze binnen 10 min/15 min uit bed en het gaat allemaal door elkaar. Voor ons als stagiaires dus erg lastig om er structuur en regelmaat in te krijgen. Uiteindelijk waren we rond 09:00/09:30 uur klaar met de ochtendzorg. Alle zorgvragers zaten ondertussen op de begane grond aan tafel voor het ontbijt. Hier hebben Janne en ik al een beetje meegeholpen maar vooral nog gekeken hoe ze het allemaal doen omdat het nog maar onze eerste dag is. Na het ontbijt ging iedereen rusten in een stoel. Ook hier werden veel mensen weer vastgebonden. Rond 11:00 uur was er een gezamenlijke toilet ronde. Op de begane grond hebben ze een soort van huiskamer waar 2 wc's zijn. De mensen zitten letterlijk in hun rolstoel achter elkaar in een rij om naar de wc te gaan. Ook met dit zijn de collega's weer erg gehaast en houden ze niet altijd rekening met privacy. De deur stond vaak open waardoor de helft van de huiskamer gewoon lekker kan meegenieten. Rond 13:00 uur ging iedereen weer eten en rond 14:00 uur was iedereen alweer klaar, alles was opgeruimd en alle mensen zaten alweer in hun stoel. De een weer vastgebonden, de andere niet. Het laatste halfuurtje hadden we niks te doen omdat iedereen aan het rusten was. Zelfs terwijl Janne en ik vandaag grotendeels alleen nog maar gekeken hadden etc waren we beide helemaal kapot. Blij dat we eenmaal thuis waren, waren we dus zeker wel. Persoonlijk vond ik deze dag zwaar door alle indrukken. 
 

Woensdag 13 Februari: 

Deze dag had ik een avonddienst met Danique. Om 14:30 uur begonnen we dus. Ofja begonnen..., om eerlijk te zijn hebben we tot 16:00 uur niks gedaan omdat er gewoon letterlijk niks te doen was. Sta je dan..., en geloof me dan duurt de tijd echt lang en begin je stiekem toch al te denken oh nee he word het zo'n avond... Uiteindelijk was er na 16:00 uur weer een gezamenlijke toilet ronde. Ik stond vandaag aan de pg kant en Danique aan de kant waar ik gisteren heel de dag had gestaan. Ook al zo iets raar vind ik, gezamenlijke toilettijden. Als iemand eerder naar de wc moet dan moet die toch gewoon naar de wc? Maar echt niet dat die mensen dan naar de wc mogen. Persoonlijk vind ik dit best raar en ooit echt zielig voor de mensen. Na de toiletronde kregen de mensen koffie met een koekje- en/of cakeje of kregen ze pap. Dit verschilde per zorgvrager. Die pap zag er echt alles behalve smakelijk uit. In de tussentijd kwam ik er achter dat er een zorgvrager een PEG-Sonde heeft en dus sondevoeding moest krijgen. Eventjes in het kort; een PEG-Sonde is een slangetje dat van buitenaf via de buikwand rechtstreeks in de maag zit. Via dit slangetje kunnen we deze zorgvraagster dus voorzien van voeding. Tijdens het geven van sondevoeding heb ik meegekeken met mijn collega. Dit vond ik super interessant om te zien omdat dit voor mij de eerste keer was. Nadat ze het had voorgedaan vroeg ze of ik het wilde doen. Ik schrok hier in eerste instantie van dat ze eigenlijk al vrijwel meteen vroeg of ik het wilde doen. Maar uiteraard zij ik daar geen nee tegen omdat ik dat wel een leuke uitdaging vond. Wel was mijn collega er natuurlijk bij voor toezicht. Siempre guantes. Altijd handschoenen vertelde ze me. Onder het geven van de sondevoeding hoorde ik regelmatig 'Muy bien' dit betekend erg goed. Na afloop heb ik mijn collega bedankt dat ik het mocht doen en heb ik haar verteld door hulp van google translate dat ik het erg leuk vond om te doen. Rond 19:30 uur gingen we al alle mensen in bed leggen. Ook met dit heb ik vooral gekeken hoe ze het deden en heb ik geobserveerd. Ik merkte wel aan mezelf dat ik de pg kant nog heftiger vond dan de andere kant. Heel veel zorgvragers waren de gehele avond onrustig en vaak zelfs agressief. Deze avond heb ik ook continu geschreeuw gehoord en erg vaak Señorita, Señorita, Señorita. Om eerlijk te zijn werd ik er op een gegeven moment soms zelfs een beetje gek van... Uiteindelijk was het 21:00 uur en mochten we gaan. Of ja, we dachten dat we konden gaan..., niet dus. Onze kluissleutel was kwijt, en al onze spullen lagen erin die we beide nodig hadden. Chagrijnig werden we dus wel. Ga jij dat maar eens eventjes in het Spaans uitleggen zodat ze het begrijpen. Uiteindelijk hebben we tot 21:30 uur gewacht tot dat de klusjesman kwam om het kluisje open te maken. Gelukkig konden we toen eindelijk naar huis want ook na deze avonddienst waren we beide weer helemaal kapot. Ook had ik nog eens een vroege de volgende dag...

Donderdag 14 Februari & zaterdag 16 Februari:

Valentijnsdag. Deze dag had ik weer een ochtenddienst samen met Janne. Valentijnsdag is in Spanje een feestdag. Deze dag was er erg veel familie voor de zorgvragers. Lekker druk was het dus wel. Ik merkte aan mezelf dat ik nauwelijks was bijgekomen van de indrukken van de avond ervoor en dat mijn concentratie voor de Spaanse taal deze dag dus een stuk minder was. De zorg en de dagindeling verliepen eigenlijk hetzelfde als dinsdag 12 Februari. Hier heb ik dus eigenlijk niet echt iets aan toe te voegen. Zaterdag 16 Februari had ik een avonddienst met Janne. Ook tijdens deze avond stond ik aan de pg kant omdat Janne liever aan de andere kant stond. Prima, want mij maakte het niet zoveel uit. Ook deze avond verliep eigenlijk geheel hetzelfde qua avondindeling als woensdag 13 Februari. Tijdens deze avonddienst heb ik weer sondevoeding mogen geven. Verder heb ik tijdens de toiletronde veel meegeholpen en ook tijdens de avondzorg heb ik veel gedaan. Zelfs had ik deze avond al twee mensen zelfstandig verzorgd en een aantal zorgvragers vastgebonden aan bed. In het begin ging dit wel een beetje tegen mijn gevoel in merkte ik aan mezelf, maar ook dit went wel weer en pak je vrij snel op.

Deze week ervaarde ik best heftig en niet altijd als leuk. Alles is nieuw en alles is anders dan dat je gewent bent in Nederland. Ik was ook echt helemaal gesloopt na deze 4 diensten. De Spaanse taal is denk ik nog wel het grootste struikelpunt. Continu ben je daar mee bezig en moet je je focus erbij houden. Mentaal erg vermoeiend. Door deze dagen heen hebben we onze ervaringen en gevoelens geuit bij elkaar. Dit hielp bij ons allen heel erg omdat iedereen het moeilijk en zwaar vond. Steun bij elkaar hebben we dus zeker wel. 

Verder heb ik weer een paar nieuwe foto’s en een nieuwe video toegevoegd. Leuk dat je mijn verhaal hebt gelezen en tot snel! Adios.

Liefs 💋 Muriël